We verdienen miljarden door de natuur uit te putten, maar geld verdienen aan het beschermen van de natuur is nog moeilijk. Toch lijkt dat nu te veranderen. Omdat de natuur schaars wordt, stijgt de waarde. Je kunt nu al investeren in zaken zoals emissierechten, bossen en zelfs neushoorns. Ook zijn er verzekeringen voor koraalriffen en groene obligaties. Misschien worden biodiversiteitscredits wel de nieuwe bitcoins. Wanneer we denken aan de financiële wereld, denken we aan Wall Street of de Zuidas, maar waarom denken we bij investeren niet aan bossen? Bossen zuiveren de lucht, filteren water en slaan CO2 op. Ze zijn net zo belangrijk als infrastructuur, dus waarom zouden we er niet in investeren? Wat gebeurt er als we de natuur een prijs geven?
Over de sprekers
Stéphane Kaas is regisseur bij VPRO Tegenlicht en maakte al eerder o.a. de documentaires planeetkoelers (2024), stem van de natuur (2023), en in het echt heb ik een neus (2023).
Lisanne Boersma is directeur energietransitie bij WISE, waar ze zich inzet voor 100% hernieuwbare energie. Ze leidt ook de Carbonkiller-campagne, waarmee CO₂-rechten uit het Europese emissiehandelssysteem worden opgekocht en vernietigd om de CO₂-uitstoot te verminderen.
Ties Gijzel is onderzoeksjournalist en medeoprichter van Are We Europe, een platform voor Europese verhalen. Bij Follow the Money richt hij zich op duurzame financiering en milieukwesties. Hij won meerdere prijzen, waaronder de European Press Prize, en publiceerde bij onder andere De Correspondent en Eurozine.
Liesbeth Gort is CEO van Treevive en voormalig directeur van FSC Nederland. Met haar expertise in duurzaam bosbeheer en klimaatfinanciering richt zij zich op het behoud, herstel en duurzaam beheer van tropische bossen.
Ronald Huisman is hoogleraar Duurzame Energie Financiering aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Zijn expertise ligt in energiemarkten, duurzaamheid en de financiering van hernieuwbare energieprojecten.
Na CO2-credits is er een nieuwe belofte: biodiversiteitscredits. Start-ups, banken en overheden werken aan een handelssysteem om de natuur te redden. Maar er zijn valkuilen.
De markt voor carbon credits staat op zijn kop. Het ene na het andere schandaal komt aan het licht, tegelijk voorspellen analisten en investeerders gouden bergen. In deze analyse leggen we uit wat er aan de hand.
Nederland betaalt ruim 40 miljard euro aan fossiele subsidies, zo bleek deze week uit de Miljoenennota. Maar het afschaffen van die subsidies blijkt niet per definitie een oplossing waar het klimaat iets aan heeft. Het beprijzen van CO2-uitstoot, zoals Europa dat al jaren doet, zou daarvoor veel effectiever zijn. Hoe zit dat?
Met ‘finance’ denken we aan de Zuidas, Wall Street of ingewikkelde derivaten, en maar zelden aan bossen. Raar eigenlijk, want bossen leveren hartstikke veel economische waarde: ze filteren water, slaan CO₂ op en verbeteren onze gezondheid. Onder investeerders neemt het besef langzaam toe dat de natuur een waarde heeft én dat er dus ook mee te verdienen valt. Hierdoor vloeit er via groene financiële producten zoals koolstofkredieten, biodiversiteitscredits en zelfs neushoornobligaties, steeds meer kapitaal naar de natuur. Maar beschermen we hiermee echt de planeet? Of creëren we slechts groene luchtkastelen?
