Tijdens de laatste weken van het jaar, bieden we elke week een kijkje achter de schermen bij Pakhuis de Zwijger en interviewen we één van onze collega’s. Wie zijn de gezichten achter onze programma’s en waar houden wij ons mee bezig? Deze keer spreken we Sebastiaan Hennink, die ons meeneemt in zijn werk als programmamaker op het gebied van ruimte, wonen en democratie.
Wat doe je precies bij Pakhuis de Zwijger?
Ik werk nu twee jaar als programmamaker bij Pakhuis de Zwijger, waar ik publieksprogramma’s organiseer, meestal in de avond. In mijn eerste jaar lag mijn focus op thema’s als gebiedsontwikkeling, ruimte, architectuur en houtbouw. In mijn tweede jaar ben ik wat meer de politiek ingedoken, met name Europese politiek. Dit begon met mijn allereerste programma bij Pakhuis de Zwijger, over de documentaire What’s Left. Tijdens dat programma ging Europarlementariër Lara Wolters in gesprek met onder andere documentairemaker Johan Fretz. En in de eerste helft van 2024 heb ik een reeks georganiseerd rondom de Europese verkiezingen, wat een mooie verdieping was in mijn werk. Inmiddels richt ik me op thema’s zoals Europa, democratie en af en toe nog architectuur.
Wat waren voor jou de hoogtepunten van het afgelopen jaar?
Het hoogtepunt wat ik zelf altijd heb bij de programmering waar ik aan werk is het mega treinfeest, wat we aan het begin van de zomer met Interrail organiseren over het Europese spoor. Ook om een beetje te stimuleren dat je aan het begin van de zomer nog even denkt: “Oh ja, ik kan ook met de trein op vakantie”. En dat is een magische ervaring, anders dan met het vliegtuig of met de auto omdat je langs verschrikkelijk mooie gebieden komt. Omdat we het met Interrail samen maken geven we ook Interrail tickets weg. En daardoor hebben we altijd een heel leuk en gevarieerd publiek, van jong tot oud, dat niet alleen komt om te discussiëren over de voortgang van het Europese spoor, maar ook om tickets te winnen en direct op reis te gaan.
Welke doelen of plannen heb je voor komend jaar binnen Pakhuis de Zwijger?
Ik zou graag een programmareeks willen organiseren rondom oppositie voeren en daarin verweven ook een beetje het nieuwe linkse verhaal. En dat oppositie vormen of voeren kan zowel binnen als buiten parlementair. En dat zou ik misschien samen willen maken met Vrij Nederland. Hoe geef je oppositie tanden? Hoe werk je effectief tegenover een populistisch, rechts-radicaal kabinet dat stelselmatig de grenzen van de rechtsstaat en democratie opzoekt? Tegelijk wil ik ook kritisch naar ons eigen linkse platform kijken. Links schiet niet op door elkaar alleen naar de mond te praten en te zeggen dat we het al zo goed doen. Kritische zelfreflectie is nodig om de linkse oppositie effectiever te maken en sneller te bewegen naar een rechtvaardige, solidaire samenleving.
Welke rol heeft Pakhuis de Zwijger volgens jou binnen de maatschappij en voor jou persoonlijk?
Voor mijzelf heeft het een soort van clubhuis-functie omdat het pand bestaat uit zoveel verschillende elementen. Je hebt boven het kantoor zitten op de zesde verdieping, maar je hebt ook het restaurant en het café en in de zomer hebben we een heerlijk terras. Dus je kunt eigenlijk de gehele dag in Pakhuis de Zwijger doorbrengen. Eerst op je werk, dan in het café en dan ook nog eens bij een programma in de avond. En ik zou de rol van Pakhuis ook wel zo omschrijven. We worden vaak weggezet als een links platform voor de grachtengordel, maar ik denk zeker dat door programmering als bijvoorbeeld Justice for Palestine en de Diaspora Dialogen, we ook echt een plek zijn om te praten over onderwerpen die niet zo heel vaak op de agenda staan in andere plekken. En daarom denk ik dat we voor veel mensen een clubhuis kunnen zijn.
Nicole Spakman – Pakhuis de Zwijger
