Met de Dood in Huis

Deze programmareeks is een drieluik waarin we het maatschappelijke gesprek voeren over sterfelijkheid, afscheid en rouw. In samenwerking met Museum Tot Zover en de Funeraire Academie maken we de balans op. Welke positie heeft de dood in ons leven?

Het liefst praten we zo min mogelijk over de dood – en al helemaal niet over die van onszelf. De medische sector wil ons eigenlijk niet laten sterven, maar de dood klopt hoe dan ook aan. Hoe verhouden we ons tot de dood tijdens het leven? Wat is het doodsvocabulair van onze samenleving? Is de dood een praktisch probleem dat opgelost kan worden? Of moeten we de dood omarmen? Kun je alvast met de dood oefenen? Vanavond gaan we in gesprek over doodsangst en aanvaarding, over de kunst van het sterven, over het besef dat ons lichaam eindig is. In dit programma oefenen we alvast met de dood.

De stad en samenleving veranderen in rap tempo. Dus hoe we afscheid van het leven nemen ook. In de uitvaartwereld bruist en broeit het. Vanavond duiken we in de afscheids- en uitvaartrituelen. Denk aan uitvaarten die opeens online moesten tijdens de coronapandemie, als hologram verschijnen op je eigen begrafenis, de komst van multiculturele uitvaartcentra en het gebruik van levende doodskisten en de uitvaartfiets. Wat is er tegenwoordig allemaal mogelijk? Wat is de troostende werking van muziek? En hoe ziet de uitvaart van de toekomst eruit? In aflevering 2 van Met de Dood in Huis onderzoeken we nieuwe ingrediënten voor een goed afscheid.

Als de stilte komt. De derde aflevering van ‘Met de Dood in Huis’ gaat over rouwen en herdenken, zowel individueel als collectief. Hoe markeren, herinneren of vergeten we de doden in de loop van de tijd? Welke vormen van rouw- en herdenken zijn er? Welke rouw is zichtbaar en wat blijft onzichtbaar? In dit programma bieden we een portie troost en onderzoeken we verschillende manieren van herdenken en rouwen.