De coronacrisis zorgt wereldwijd voor verstoring van de voedselvoorziening en legt de zwaktes in het voedselsysteem bloot. In enkele landen en sectoren is er sprake van overschotten, terwijl op andere locaties (nog) grotere tekorten ontstaan. De wereldbevolking groeit, maar de ecologische reserves raken langzaam uitgeput. Wat kunnen we van deze ontwikkelingen leren? Wat is de toekomst van ons voedselsysteem? Wat is de rol van lokale(re) ketens, duurzame landbouwsystemen en nieuwe coöperatieve modellen. En wat zijn dan de uitgangspunten voor duurzaam en betaalbaar voedsel? Op welke manier kunnen we hoogwaardige voedselproductie behouden en tegelijkertijd ecologische waarden herstellen en beschermen? Tot slot, hoe financieren we de gewenste en noodzakelijk transities?
We live in a world shaped by food. Whether it's the daily decision of what to eat, or the monopoly of industrial food production, food touches every part of our world.
Het is mogelijk: een duurzaam voedselsysteem. Twee Wageningse wetenschappers laten het zien.
Op de afgesloten akkers gaat het kweken van sla twee keer zo snel als in de reguliere tuinbouw.
