Vrouwen* hebben goede redenen om kwaad te zijn. Ze worden onderbetaald, ze zijn slachtoffer van seksueel geweld of grensoverschrijdend gedrag, er wordt hun zeggenschap over het eigen lichaam ontzegd en de medische wetenschap is nog altijd niet primair op hen gericht. Maar toch, als vrouwen hun boosheid uiten, nemen we ze niet serieus. Een boze vrouw wordt weggezet als hysterisch of irrationeel. Kennelijk vinden we collectief dat boosheid beter past bij een man dan bij een vrouw. Waarom is dat zo? Waarom is vrouwelijke woede minder geloofwaardig dan mannelijke woede? Wat zijn de effecten van schadelijke stereotypen als de boze Zwarte vrouw? En wat is de kracht van woede? Deze en meer vragen onderzoeken we tijdens deze avond.
[‘Vrouw(en)*’ is hier gebruikt als verzamelterm voor alle vrouwen en genderdiverse personen.]
Over de sprekers
Nilab Ahmadi is Amsterdams gemeenteraadslid voor de Lijst Ahmadi-Veldhuyzen. Voorheen was zij raadslid en beleidsmedewerker bij de Amsterdamse fractie van BIJ1. Daarnaast is zij algemeen en strategisch leidinggevende bij STIL Utrecht, een hulporganisatie voor mensen zonder verblijfsvergunning. Nilab zet zich in voor een menswaardig bestaan en gelijkwaardige behandeling voor iedereen, zowel binnen de Nederlandse grenzen als daarbuiten.
Lotte Spreeuwenberg is filosoof en docent aan Tilburg University. Als schrijver en spreker maakt ze ethiek en feministische filosofie toegankelijk voor een breed publiek. Haar boek Liefde en revolutie werd door Trouw verkozen als een van de beste filosofieboeken van 2021: “een onwaarschijnlijk open en helder geschreven essay”. De Volkskrant noemde het een “lekker driest pamflet”. Samen met Martha Claeys produceert en host ze de gelauwerde podcast Kluwen.
Grâce Ndjako is filosoof, auteur en vertaler. In 2020 verscheen haar bijdrage in AfroLit: Moderne literatuur uit de Afrikaanse Diaspora samengesteld door Dalilla Hermans & Ebissé Rouw. Op dit moment werkt ze als onderwijsassistent aan de UvA voor het vak niet-Westerse Filosofie en schrijft ze haar proefschrift, waarin ze de raciale dynamieken tussen Zwarte kritiek op het kolonialisme, zoals in de beroemde Congolese onafhankelijheidsspeech van Patrice Lumumba in 1960, en de Witte receptie van deze kritiek analyseert.
Batja Mesquita is sociaal psycholoog, emotie-onderzoeker en pionier op het gebied van culturele psychologie. Ze is hoogleraar psychologie aan de Katholieke Universiteit van Leuven, en directeur van het Centrum voor Sociale en Culturele Psychologie aan KU Leuven. Voordat ze naar Leuven kwam, was ze verbonden aan Wake Forest University, University of Michigan, Stanford University en de Universiteit van Amsterdam. Mesquita is een internationaal erkende autoriteit op het gebied van culturele verschillen in emoties. Haar meest recente onderzoek richt zich op de rol van emoties in multiculturele samenlevingen. Zo bestudeert ze hoe emoties een hefboom zijn voor de inclusie van minderheidsjongeren in middelbare scholen, en voor de sociale en economische integratie van nieuwkomers (d.w.z. pas aangekomen immigranten). Mesquita is als adviseur opgetreden voor UNICEF en de WHO. Onlangs was ze lid van de kerngroep van wetenschappelijke adviseurs voor het Science and Ethics for Happiness and Well-being Project (SEH), een initiatief van het Vaticaan in samenwerking met het Sustainable Development Solutions Network (SDSN) van de VN.
Saida Derrazi is mensenrechtenactivist, en actief in de strijd tegen racisme, discriminatie en islamofobie. Zij is voorzitter van het Comité 21 maart en mede-oprichter van S.P.E.A.K., een collectief van moslimvrouwxn dat zich inzet tegen islamofobie tegen moslimvrouwxn. Ook is Saida aangesloten bij Stroomversnellers, een collectief van trainers voor sociale bewegingen.
