Elke maand exposeren we nieuwe kunst in ons café-restaurant. Deze maand presenteren we het werk Gedeelde Perspectieven in Nieuw-West van fotograaf Karin van de Wiel. De fotoserie staat in het thema van het veranderende landschap van Amsterdam Nieuw-West. Karin licht haar werk toe in dit artikel.
Rondom welke thema’s/onderwerpen maak je werk?
Ik ben gefascineerd door ruimtes —zoals buurten, steden of gecultiveerde landschappen— en hoe deze verbonden zijn met onze identiteit. Voor mij zijn plekken niet zomaar de achtergrond van ons dagelijks leven, maar dynamische omgevingen die invloed uitoefenen op individuen en gemeenschappen. In mijn werk combineer ik persoonlijke ervaringen, historische elementen en sociaal-politieke perspectieven om deze verhalen te verkennen en te delen.
Sinds 2017 leg ik het veranderende landschap van Amsterdam Nieuw-West vast, de buurt waar ik woon en werk. Ik richt me op de ontwikkelingen in de wijk en wat deze betekenen voor de identiteit van de buurt. Zo heeft iedereen wel een favoriete plek: een bankje, een gebouw, een park waar je graag komt of een fietspad waar je voor omrijdt. In Gedeelde Perspectieven in Nieuw-West ga ik samen met bewoners naar deze persoonlijke, vaak verborgen plekken en leg ze vast. Eerdere fotoprojecten in Nieuw-West zijn Rondje Sloterplas (2021) en The Trees Will Remain (2023).
Een belangrijk onderdeel van mijn werk in Nieuw-West is ook het organiseren van workshops fotografie, zine-making en collage. In 2023 heb ik Fotoclub New Metropolis opgericht, waar we maandelijks samenkomen om opdrachten te bespreken, werk te delen en fotowandelingen door de buurt te maken.
Wat vind je het leukste deel van je werkproces?
Wat me telkens weer blij maakt aan dit project, is dat ik nieuwe bewoners van de wijk en hun favoriete plekken leer kennen. Het mooie is dat ik bekende plekken in de buurt opnieuw bezoek, maar dan door de ogen van anderen. Waar ik in eerdere projecten zelf bepaalde wat en wanneer ik fotografeerde, laat ik me nu leiden door de verhalen en plekken die bewoners met mij delen. Dat levert niet alleen verrassende inzichten op, maar laat me ook op een nieuwe manier naar mijn eigen wijk kijken. Zo kende ik bijvoorbeeld de boerderij in de Lutkemeerpolder al en neem ik een duidelijk standpunt on binnen de discussie rond dit kleine stukje vruchtbare land ten westen van de stad (want wie kiest er nu stenen boven groen?!). Maar wat ik nog niet wist, is dat er wilde klei te vinden is en dat je er zeeschelpen kunt vinden in de bodem. Dit soort onverwachte ontdekkingen maken het extra leuk!
Wat doe je nog meer naast mooi werk maken?
Naast mijn werk maak ik sinds een paar jaar tuft-werken, wat heel fysiek is en voelt als schilderen met wol op doek. Terwijl ik in mijn fotografie de laatste tijd vooral veel digitaal werk, is tuftwerk heel handmatig.
Ik maak landschappen die aansluiten bij mijn fotografieprojecten. Momenteel werk ik aan een serie over natuurrampen: ik heb een bosbrand gemaakt, net een werk over verontreinigd grondwater afgerond, en begin nu aan een tweeluik over overstromingen. Het leuke vind ik dat mijn tuft-werk niet realistisch is, in tegenstelling tot de documentaire stijl van mijn fotografie. Ik ben benieuwd hoe dit mijn fotografie in de toekomst gaat beïnvloeden.
