Op 16 september bespreken we het boek Oro is Goud van de Curaçaos-Nederlandse schrijfster Maghalie van der Bunt-George. Het boek is een boeiende verzameling kleurrijke verhalen die de banden tussen Curaçao en Nederland verkennen en een verhelderende blik werpen op de gedeelde geschiedenis. Het behandelt ook de kennismaking met de pas erkende koninkrijkstaal Papiamentu en biedt inzicht in belangrijke historische opstanden. Het boek gaat in op de complexe en onlosmakelijke banden tussen de inwoners van Curaçao en Nederland, die diep geworteld zijn in een gezamenlijk verleden. Wij spraken met de schrijfster over deze verbondenheid en de erkenning van de taal Papiamentu.
Waarom is het zo belangrijk dat Papiamentu nu als koninkrijkstaal erkend is?
Dat Papiamentu als koninkrijkstaal is erkend is veel meer dan slechts het erkennen van een taal. Papiamentu is jarenlang onderdrukt; op school mochten wij het niet spreken. We riskeerden strafregels als we in de pauze op het schoolplein op Papiamentu werden betrapt. En ik leerde Papiamentu nooit schrijven, Papiamentu was geen vak op school. Ik leerde het op straat en van de radio. Erkenning van de taal betekent ook erkenning van gelijkwaardigheid. Papiamentu is misschien een kleine taal, maar het is wel een volwaardige taal en gelijkwaardig aan welke andere taal dan ook. Voor een deel van de populatie van ons mooie Nederlandse koninkrijk, is Papiamentu de moedertaal. Het maakt een belangrijk deel uit van onze identiteit, erkenning van de identiteit voelt als erkenning van onszelf; we mogen er zijn!
Je bent zelf geboren in Delft en opgegroeid op Curaçao. Hoe zie jij de huidige verhoudingen tussen Nederland en Curaçao? En waar woon je zelf het liefst?
Ik ben kind van een Curaçaose vader en een Nederlandse moeder, Ik ben geboren in Delft en opgegroeid op Curaçao. Ik studeerde in Nederland en woon al weer lange tijd op het eiland van mijn jeugd. Ik weet; je kan van twee landen houden. Je kan van twee talen houden. Je hoeft niet te kiezen, en dat maakt mij rijk! Ik voel me thuis op het eiland maar ook in Nederland, ik ben een product van het verleden; zonder die heftige geschiedenis had ik niet bestaan! De mensen van Nederland, Suriname en de Cariben; wij zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, maar kunnen ‘elkaars taal’ nog beter leren verstaan; met elkaar in gesprek gaan, elkaar beter leren kennen, begrijpen en waarderen. Dan is opstand niet meer nodig en werken we samen aan het realiseren van verdere gelijkwaardigheid!
Lees hier ook een fragment uit het boek Oro is goud, over de taal Papiamentu:
Asta bo nòmber ta bunita – Zelfs je naam is mooi
Namen kiezen we niet zelf maar worden ons gegeven…
Papiamentu, zelfs je naam is mooi! De namen van je grote
broers, daarin huist veelal hun afkomst; Nederlands van
Nederland, Français van Frankrijk, Deutsch van Duitsland,
English van Engeland, Español van Spanje. Maar Papiamentu
is voor eenieder die spreekt. In jouw naam schuilt geen verwijzing
naar een land. In jouw naam klinkt geen afbakening.
Ook je naam is inclusief. Ik stel me zo voor hoe je bent gekomen
aan die naam. Het was vast iemand die jou voor het eerst
hoorde. Een hoogwaardigheidsbekleder bijvoorbeeld, die nog
maar zo kort op het eiland was dat de muggen hem nog lustten
en zijn huid door zon en warmte nog vurig werd. Misschien
was het zo iemand die het aan een ander vroeg: ‘Zeg, ik hoorde
je net praten, maar welke taal sprak jij nu zojuist?’
‘O, wel, tja, hoe zal ik het zeggen, het is gewoon gepraat, ja
gewoon een… Papiamentu, dat je hebt gehoord.’
Je kunt je hier gratis aanmelden voor de boekpresentatie en het nagesprek van Oro is Goud op maandag 16 september.
