Op 10 december organiseren we met diverse lokale partners een evenement op de Dag van de mensenrechten: een gratis driegangen diner mét een mensenbieb. We vragen daarbij aandacht voor de rechten van de mens. Wereldwijd en in het bijzonder, lokaal in Nieuw-West. Onder het genot van een lekkere maaltijd ga je in gesprek met een ‘levend boek’, iemand die jou middels een persoonlijk verhaal vertelt over mensenrechten. Als geen ander weten onze stadsgenoten dat mensenrechten niet vanzelfsprekend zijn. Op deze manier willen we laten zien dat mensenrechtenschendingen niet alleen een zaak is in verre landen, maar ook van onze eigen buurt. Mensenrechten zijn een zaak van ons allemaal!
Deuren open: entree.
Driegangendiner met mensenbieb.
Op 10 december 1948 werd de Universele Verklaring van de Rechten van Mens aangenomen door de Verenigde Naties. Al meer dan zeventig jaar zijn we het er met velen over eens: elk mens heeft recht op vrijheid van meningsuiting, op gelijke behandeling, op eerlijke beloning, enzovoorts. Tegelijkertijd horen, zien en ervaren we soms ook hoe achteloos die rechten worden geschonden. Het blijft van groot belang om elkaar scherp te houden, elkaars verhalen te horen en nooit weg te kijken: zeker niet in onze eigen stad.
Deze bijeenkomst is een initiatief van New Metropolis Nieuw-West en diverse kerken in Nieuw-West: de Protestantse Wijkgemeente Osdorp Sloten, het Apostolisch Genootschap, de Protestantse Diaconie en de Protestantse Regenbooggemeente. De mensenbieb is tot stand gekomen in samenwerking met PAO (Project Activiteiten Ongedocumenteerden) van het ASKV (Amsterdams Solidariteits Komitee Vluchtelingen).
Hoe lees je een ‘levend boek’?
De mensenbieb is een onderdeel van het diner. Tijdens het eten zullen ‘boeken’ (mensen die vertellen over hun leven) en ‘lezers’ (mensen die hier naar luisteren) met elkaar in gesprek gaan. Tijdens elk onderdeel van de maaltijd (voorgerecht, hoofdgerecht en nagerecht) kun je in gesprek met andere mensen. Omdat het hier gaat om persoonlijke verhalen is het belangrijk om duidelijke afspraken te maken over hoe we met elkaar omgaan.
Het belangrijkst in deze gesprekken is het respect tonen voor elkaars grenzen. In elk gedeelte van het gesprek is het voor een ieder het mogelijk om een vraag niet te beantwoorden of het gesprek (tijdelijk) te stoppen. Dit is vooral belangrijk voor de boeken.
In dit gesprek zal er specifiek gekeken worden naar mensenrechten in het leven van de boeken. Lezers krijgen de mogelijkheden om vragen te stellen, zo dieper ingaand op het onderwerp. Het wordt aangemoedigd om elkaar de ruimte te geven en om te vragen waar ieder naar benieuwd is. We willen van elkaar leren dus wees vooral niet bang om iets te vragen, zolang dit op een respectvolle en een vriendelijke manier wordt gedaan.
Respect is ook naar elkaar luisteren, dit betekent dat er tijdens elke gang goed naar elkaar geluisterd wordt en ook dat wat er gedeeld wordt niet met derden wordt gedeeld.
De boeken stellen zich alvast voor…
Lydia Renfrum: “Ben al 5 jaar in Nederland en nog steeds ongedocumenteerd. Heb kantoor assistent gedaan op MBO niveau. Heb in Suriname in een security bedrijf gewerkt in de meldkamer, en bij de pakketten service. Heb daarnaast ook een aantal cursussen gevolgd in Suriname en Nederland.
Basri Doğan:“Mijn naam is Basrı Dogan en ik ben 53 jaar oud. Geboren in Gemerek in Turkije. In 1991 ben ik in Nederland gekomen en heb daar mijn Nederlandse paspoort ook gekregen. Ik ben gelukkig getrouwd en heb drie kinderen. Amsterdam is mijn woonplaats en ik ben er trots op nu Nederlander te zijn. Ik ben sinds jaar en dag journalist en sinds 2000 ben ik ook lid van de Nederlandse vereniging van Journalisten. Mijn missie is mensen van diverse achtergronden en pluimage te verbinden en dat doe ik belangeloos, onder andere door het organiseren van thema avonden. Ik ben een groot voorstander van de dialoog en mijn integriteit is een grote waarde voor mij.”
Mohamed Hasan: “I belong to a linguistic minority the Urdu speaking community in Bangladesh which has remained ‘stateless’ in Bangladesh since 1971. I am a Human Rights activist working with communities. My focus has been to establish, preserve and protect the rights of minorities and ensure justice towards building a society free from discrimination, intolerance and xenophobia. I have actively worked to seek an end of the statelessness of my community.”
Amir Mohammadi: “Na jaren ongedocumenteerd te zijn geweest in Amsterdam heeft Amir sinds kort een verblijfsvergunning in Nederland. Amir is spreker en geeft presentaties over zijn ervaring als ongedocumenteerde in NL, met name in Amsterdam.”
