Alcoholgebruik is in Nederland net zo gewoon als fietsen. Tijdens de feestdagen, maar eigenlijk bij elke sociale gelegenheid, dient alcohol als geaccepteerd smeermiddel om het net wat losser en gezelliger te maken.
Naar aanleiding van de aangrijpende film ‘Even vergeten’ van Kim Smeekes gaan we vanavond in gesprek. De documentairemaker volgt de ontwikkelingen van diverse bewoners van de Markenhof (een verpleeghuis gespecialiseerd op de behandeling van het syndroom van Korsakov) waaronder Kenny en Christina in hun dagelijkse strijd met het syndroom van Korsakov. Hoewel deze ziekte gelukkig nauwelijks voorkomt – 2000 mensen in Nederland kampen met de ziekte, zet het je aan het denken over de normaliteit van alcohol. Hoeveel drink ik eigenlijk? Waarom drink ik? En waarom is het moeilijk om de fles te laten staan? We gaan in gesprek over deze vragen en we nemen we je in (het kader van dry january) mee in de voors- en tegens om minimaal één keer in je leven je drankgebruik (tijdelijk) te doorbreken.
Over de sprekers
Kim Smeekes is freelance regisseur met een passie voor het vertellen van verhalen op een eerlijke en oprechte manier. Het is voor haar belangrijk om personages echt te leren kennen en dit te vertalen naar het grote doek: daarom is ze filmmaker geworden. Voordat ze als freelancer aan de slag ging, werkte ze tien jaar voor BNNVARA aan programma’s als Je zal het maar zijn, 3 Op Reis en Trippers. We spreken Kim op deze avond kort via een onlineverbinding omdat zij helaas niet in Nederland is.
Martijn Planken is campagnevoerder in hart en nieren en noemt zichzelf ook wel beroepsbetuttelaar. Als campagneleider van Ikpas, Stichting Positieve Leefstijl, Alliantie Alcoholbeleid Nederland en Bureau Objectief zet hij zich in om de gezondheid van de Nederlander te bevorderen.
Linda de Munck is digitale maker en auteur van het boek ‘SEKSLEVEN’. Linda is al ruim 9 maanden gestopt met drinken, eerst als experiment van 2 maanden, maar daarna heeft ze het doorgezet. Sinds praat ze hier openlijk over en wil ze mensen inspireren die ook spelen met het idee om te stoppen met het drinken van alcohol.
Frederike de Groot is mede-oprichter van NIX&NIX, de eerste alcoholvrije slijterij van Amsterdam. Zij ziet dagelijks allerlei mensen in haar slijterij voorbijkomen die om interessante uiteenlopende redenen op zoek zijn naar een goede vervanger voor de standaard alcoholische versnapering.
José Leger deed in 2019 mee aan Dry January in de film ‘Roes’ van Leo de Boer. Als een van acht begon zij aan een maand waarin ze volledig stopte met het drinken van alcohol. Momenteel drinkt ze heel sporadisch en heeft ze veel gehad aan het meedoen, ze is veel bewuster geworden van haar eigen drankgebruik, maar ook vooral van dat van anderen.
Kijk hier de trailer van Even vergeten
Over de film
In de bossen van Beekbergen ligt, verpleeghuis Markenhof. De nietsvermoedende wandelaar zou denken dat het een vakantiepark is, maar het tegenovergestelde is waar. De vriendelijk ogende gebouwen bieden onderdak aan 138 patiënten, mannen en vrouwen, die allemaal in verschillende stadia van het geheugen-verwoestende syndroom van Korsakov ronddwalen.
Korsakov komt voor bij mensen die verslaafd zijn geweest aan alcohol en is een gevolg van een ernstig tekort aan vitamine B1. De ene patiënt kan niet veel meer dan in eenzame verstilling voor zich uit staren terwijl anderen nog in staat lijken te zijn om een coherent gesprek te voeren. Met de nadruk op ‘lijken’, want niet alleen zijn ze het gesprek even later alweer vergeten, ze kunnen je ook zonder blikken of blozen meenemen in hun eigen verzonnen realiteit, zonder dat zelf door te hebben. Korsakov maakt van patiënten eerlijke leugenaars die zelf het onderscheid niet meer kunnen maken tussen feit en fictie. De documentaire Even vergeten volgt de ontwikkelingen van diverse bewoners waaronder Kenny en Christina in hun dagelijkse strijd met het syndroom van Korsakov.
Kenny is dagelijks bezig met zijn financiële zaken, omdat hij vermoed dat er geld van hem is gestolen en dat hij slachtoffer is van de toeslagenaffaire. Hij worstelt met het leven op de Markenhof, hij smeedt een plan om het tehuis te verlaten, samen met zijn nieuwe liefde en medebewoonster Loes. Kenny wil heel graag terug naar zijn geboortegrond Aruba, om daar te genieten van zijn pensioen.
De vurige maar ook ingewikkelde relatie met Loes zet zijn vrijheid op het spel.
Hun alcoholverslaving steekt regelmatig de kop op. Lukt het Kenny om zijn weg te vinden binnen de muren van het tehuis en de grenzen die Korsakov hem oplegt?
Christina is vooral bezig met het verleden, haar heerlijke tijd op de Canarische Eilanden en haar leven als danseres. Ze wil niets liever dan terug naar haar oude leven tussen de Spaanse palmbomen, maar zit door de ziekte van Korsakov vast tussen de dennenbomen op de Markenhof. Ondertussen kijkt ze met veel liefde naar een foto van haar vermeende schoonzoon Xander de Buisonjé, die netjes ingelijst op haar nachtkastje staat. De andere sterren die pronken aan de muur van haar kamer doen een vorig leven vermoeden waarin ze zelf in de spotlights stond.
Met geen of vervormde herinneringen aan het verleden moeten Kenny en Christina iedere dag opnieuw hun routines onder controle proberen te krijgen en aansluiting proberen te vinden met naaste familieleden en verzorgers. In een poging grip te krijgen op wie ze waren en wie ze zijn worden herinneringen verwerkt die bestaan uit feiten en fabels. Geteisterd door schuld, schaamte, verslaving en een verwoest geheugen toont de documentaire hoe Kenny en Christina ondanks alles voor zichzelf een begrijpelijke en leefbare wereld creëren.
Filmstill uit ‘Even vergeten’
Filmstill uit ‘Even vergeten’
Filmstill uit ‘Even vergeten’
