Met een van de warmste junimaanden tot nu toe lijkt de klimaatcrisis zich onverminderd voort te zetten. Ondertussen worden vanuit verschillende hoeken zorgen geuit over de effectiviteit van het Haagse klimaatbeleid. Vooral vanuit progressieve kringen klinkt stevige kritiek. Op maandag 30 juni gaan we bij Pakhuis de Zwijger met Sophie Hermans, demissionair minister voor Klimaat en Groene Groei, in gesprek over het Nederlandse klimaat- en energiebeleid. Aan tafel zit ook klimaatactivist en jongerenvertegenwoordiger Winnie Oussoren. Als voorzitter en woordvoerder van Milieudefensie Jong zal zij met kritische vragen komen, en in dit interview krijgen we daar alvast een voorproefje van.
Hoe heb jij afgelopen jaar naar de klimaatbeslissingen van het kabinet gekeken?
Ik heb zeker in zak en as gezeten terwijl ik het afgelopen jaar naar het klimaatbeleid van het kabinet keek. Maar van klimaatbeslissingen spreek ik zelf niet. Ik heb namelijk niks anders dan stilstand gezien. Dit kabinet heeft niets geleverd, voor jongeren niet, op sociaal vlak niet, en op klimaat al helemaal niet. En in deze klimaatcrisis betekent stilstand achteruitgang. Alles wat we nu niet doen, heeft gevaarlijke consequenties waar mensen nu overal ter wereld last van hebben, en waar jongeren later de rekening voor moeten betalen. Dat frustreert mij enorm.
Minister Hermans kiest als demissionair bewindspersoon vooral voor hulp aan de industrie en CO₂-opslag. Wat vind jij van deze koers?
De relatie die Hermans met het bedrijfsleven heeft is problematisch. Vieze vervuilers lopen bij haar de deur plat, maar het algemeen belang van jongeren en toekomstige generaties wordt volledig genegeerd. Door met grote vervuilende bedrijven het bed in te duiken zal een minister niet tot rechtvaardig klimaatbeleid komen waarmee we onze internationale klimaatafspraken gaan houden.
In hoeverre is ‘groene groei’ een realistisch streven?
Streven naar groene groei is niet realistisch. Wat wel realistisch is, is dat de klimaatcrisis de komende tijd heel veel mensenlevens en geld gaat kosten. We moeten dus met zijn allen zo snel mogelijk toewerken naar een houdbaar systeem. Een systeem dat rekening houdt met de planetaire grenzen, want oneindige groei met eindige grondstoffen is onmogelijk. Door nu te doen alsof dat wel kan werken we aan onze eigen ondergang. Straks hebben we helemaal geen keuze meer om te krimpen of groeien, dan heeft de crisis ons al ingehaald.
Wat voor advies zou jij Sophie Hermans willen geven, met het oog op de groeiende klimaatcrisis?
Treed af. Alstublieft. Gelukkig lijkt dat eraan te komen. Ik denk dat het goed is dat er nu plek komt voor (hopelijk) iemand die inziet dat deze crisis niet vanzelf verdwijnt, en dat de verantwoordelijkheid ervoor en de consequenties ervan niet bij jongeren zou moeten liggen. We hebben nu, wanneer er zo veel leed in de wereld is, harder dan ooit sociaal, groen en rechtvaardig beleid nodig.
Als jij morgen zelf Minister van Klimaat en Groene Groei zou zijn, waar zou je dan direct mee stoppen, en wat zou je per direct invoeren?
Simpel, het allereerste wat ik zou doen is eindelijk die fossiele subsidies afschaffen. Het is toch te gek voor woorden dat de hele wereld weet dat fossiel deze crisis alleen maar gaat verergeren, en er toch jaarlijks miljarden aan subsidies naar de fossiele industrie gaan. Daarna zou ik werken aan rechtvaardig en solidair klimaatbeleid, klimaatbeleid waarin ik jongeren een grote stem geef, in plaats van het bedrijfsleven.
Op maandag 30 juni gaan we in gesprek met Sophie Hermans bij Pakhuis de Zwijger. Wat voor koers heeft zij uitgezet in haar korte termijn als minister? Wat is er (niet) gebeurd onder haar bewind? Met een pitch en kritische vragen van Hans Stegeman, Pallas Agterberg én Winnie Oussoren. Meld je hier gratis aan!
